Η Τέχνη των Μουσών

Με βλέμμα φωτιά και χάδι πελαγίσιο

Ποιητικό – Μουσικό Αναλόγιο

(6 Απριλίου 2015)

«Είναι λάθος να χωρίζουμε την ποίηση σε κατηγορίες. Η ποίηση είναι απέραντη σαν τη ζωή, ένα διαρκές γίγνεσθαι. Στο χώρο της δεν υπάρχουν όρια, δεν υπάρχουν απαγορεύσεις. Μέσα και πάνω στις λέξεις του ποιητή αποτυπώνονται πολιτιστικές μνήμες αιώνων, αποθησαυρίζεται η παγκόσμια ιστορία. Το ποίημα ξεπηδάει από μιαν ανάγκη ν' αποδοθεί η σιωπή, από μιαν εντολή της ανθρώπινης προϊστορίας, ιστορίας και μεθιστορίας. Μια εντολή που δίνεται στον ποιητή άθελά του κι εκφράζεται μέσα απ' αυτόν» (Γιάννης Ρίτσος, συνέντευξη στο περιοδικό «Η λέξη», τεύχος 182).

Πρόγραμμα

   Σολωμός «Γυναίκα της Ζάκυνθος» ένα από τα δύο πεζά που έχει γράψει με το ποιητικό ύφος και τη σατιρική δύναμη θεωρείται ένα από τα κορυφαία έργα του νεοελληνικού λόγου, Ρίτσος (ο αταλάντευτος ιδεολόγος, ο απαρηγόρητος παρηγορητής του κόσμου, Καβάφης, ο Αλεξανδρινός ποιητής) οι πιο πολυμεταφρασμένοι ανά τον κόσμο (σε 16 ευρωπαϊκές γλώσσες, μέχρι τις ΗΠΑ και το Μεξικό)., Τάσος Λειβαδίτης, ο ποιητής των ονείρων, οι νομπελίστες Σεφέρης (Ελλάδα η χώρα των παράλληλων μονολόγων) και Ελύτης ο οποίος «με φόντο την ελληνική παράδοση ζωντάνεψε τον αγώνα του σύγχρονου ανθρώπου για ελευθερία και δημιουργία και που τόνισε στο λόγο του πως η μοίρα μας βρίσκεται στα χέρια μας», ο Μανόλης Αναγνωστάκης, Θεσσαλονικιός, ερωτικός και πολιτικός ποιητής σύμφωνα με τα λεγόμενά του και φτάνουμε στον Μιχάλη Γκανά, τον μόνο εν ζωή που έχει δηλώσει πως την ποίηση πρέπει να τη βρεις, δε θα σε βρει αυτή.

Λέξεις σε στίχους και αράδες που εκθειάζουν τον έρωτα, αναδύουν τη μοναξιά, ανασαίνουν στη σιωπή, σκύβουν θλιμμένα το κεφάλι στις μνήμες του παρελθόντος και ονειρεύονται συνάμα το μέλλον, στενάζουν και χορεύουν μαζί, πονούν στην εγκατάλειψη αλλά υπομένουν προσμένοντας το θάμα, αποδέχονται, εξομολογούνται, υμνούν την ελληνική φύση, τον ήλιο, την απέραντη γαλάζια θάλασσα, την αγάπη, το μοίρασμα γιατί μόνον τότε υπάρχει ο κόσμος. Και όλα αυτά υπό τους ήχους κλασικής μουσικής (Γάλλος ρομαντικός Saint-Saens, Γερμανός Beethoven, Άγγλος της εποχής του Μπαρόκ, Henry Percel), μουσικής της Ν. Ιταλίας, μελοποιημένου Καβάφη από το Νίκο Αθηναίο και της δυνατής μουσικής του Παπαθανασίου που συνάδουν με το ύφος, το περιεχόμενο και την ατμόσφαιρα των ποιημάτων και των πεζών.