Χιούμορ
Χιούμορ: Η λέξη προέρχεται από την «περί χυμών» θεωρία του Ιπποκράτη. Όταν υπάρχει αρμονική μίξη των χυμών του σώματος, ο άνθρωπος είναι υγιής και με καλή διάθεση.
Η διανοητική ικανότητα της σύλληψης, της έκφρασης ή της εκτίμησης του κωμικού.
Εκείνη η ποιότητα της φαντασίας που τείνει να προκαλεί το γέλιο μέσω κωμικών εικόνων ή περιγραφών.
«Γέλα, καρδιά μου, γέλα
Βρες χρόνο να γελάς
αυτό είναι η μουσική της Ψυχής»
Γιάννης Ρίτσος
Στην αρχαιότητα το γέλιο κατείχε σημαντική θέση στη ζωή των ανθρώπων σαν ένα από τα μέσα που ενίσχυε την ψυχική, πνευματική, σωματική υγεία και αρμονία.
Ο Αριστοτέλης θεωρούσε τον άνθρωπο ως το μόνο γελαστικό ζώο και ότι το γέλιο επιφέρει κάθαρση με ανώδυνο τρόπο. Ο ίδιος μίλησε για ‘ευτραπελία’, δηλ. το χιούμορ που διακρίνεται από πνευματική ευστροφία και καλαισθησία.
Ο Ιπποκράτης πίστευε στη θεραπευτική αξία του γέλιου, ενώ ο Δημόκριτος, γνωστός και ως «ο φιλόσοφος που γελά», παρομοίαζε τους ανθρώπους με κόκκους άμμου στην ακτή του Απείρου και γελούσε με την ιδέα που έχουν οι άνθρωποι για τον εαυτό τους και τις ασχολίες τους σε σχέση με την πραγματική τους θέση μέσα στο Σύμπαν. Ο Πυθαγόρας, έκρινε αν θα δεχτεί κάποιον για μαθητή του από τον τρόπο που γέλαγε. Ενώ οι λεγόμενοι Γελωτομάντεις στήριζαν τις μαντικές προβλέψεις τους για το μέλλον πάνω στο γέλιο. Ο Επίκουρος τόνιζε την σπουδαιότητα της ψυχικής διάθεσης, κύριοι της οποίας είμαστε εμείς οι ίδιοι, της αλυπίας, της ευδαιμονίας, της μακαριότητας και της πραότητας συναισθημάτων. Για τον Αριστοφάνη, η σάτιρα και το χιούμορ είναι 2 βασικοί τρόποι πνευματικής αντίστασης σε νοσηρές καταστάσεις του παρόντος.
Επιστήμονες, όπως ο Φρόιντ υποστηρίζει ότι το γέλιο απελευθερώνει ένα μεγάλο πλεόνασμα ενέργειας που παραμένει φυλακισμένο στον οργανισμό.
Ενώ ο Νίτσε θεωρούσε ότι ο άνθρωπος που γελά προστατεύει την πνευματική του υγεία, η οποία διαταράσσεται από δύο επικίνδυνα συναισθήματα, το φόβο και την οργή.
Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο ότι αρκετές επιστημονικές μελέτες υποστηρίζουν τις ευεργετικές ιδιότητες του γέλιου, κάτι που ο ποιητής Ε. Ε. Cummings συνοψίζει πολύ εύστοχα σε μια φράση: «Η πιο σπαταλημένη ημέρα είναι εκείνη που δεν γελάσαμε».
?νθολογία τ?ς Ο?κονομίας
|
Ποι?ς ε?δε κράτος λιγοστ? Ν? τρέφ? ?λους το?ς ?ργούς, Ν?χ? κλητ?ρες γι? φρουρ? * * * |
| Κλέφτες φτωχο? κα? ?ρχοντες μ? ?μαξες κα? ?τια, κλέφτες χωρ?ς μία π?χυ γ? κα? κλέφτες μ? παλάτια, ? ?νας κλέβει ?ρνιθες κα? σκάφες γι? ψωμ? ? ?λλος τ? ?θνος σύσσωμο γι? πλούτη κα? τιμή. * * * |
| ?λα σ? α?τ? τ? γ? μασκαρευτ?καν ?νείρατα, ?λπίδες κα? σκοποί, ο? μο?ρες μας μουτσο?νες ?γιν?καν δ?ν ξέρομε τί λέγεται ντροπή. * * * |
| ? ?λληνας δυ? δίκαια ?σκε? πανελευθέρως, συνέρχεσθαί τε κα? ο?ρε?ν ε?ς ?ποιο θέλει μέρος. * * * |
| Χαρ? στο?ς χασομέρηδες! χαρ? στο?ς ?ρλεκίνους! σκλάβος ξανάσκυψε ? ρωμι?ς κα? δασκαλοκρατιέται. * * * |
| Γι? α?τ? τ? κράτος, πο? τιμ? τ? ξέστρωτα γαϊδούρια, σικτ?ρ στ? χρόνια τ? παλιά, σικτ?ρ κα? στ? καινούργια! * * * |
| Κα? τ?ν σοφ?ν ο? λόγοι θαρρ? π?ς ε?ναι ψώρα, πιστ?ς ε?ς ?,τι λέγει κανένας δ?ν ?φάνη... α?τ?ς ? πλάνος κόσμος κα? πάντοτε κα? τώρα, δ?ν κάνει ?,τι λέγει, δ?ν λέγει ?,τι κάνει. * * * |
| Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσα?ο, ?φος το? γόη, ψευτομοιρα?ο. Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης, λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης. Σπαθ? ?ντίληψη, μυαλ? ξεφτέρι, κάτι μισόμαθε κι ?λα τ? ξέρει. Κι ?π? προσπάππου κι ?π? παππο? συγχρόνως μπο?φος κα? ?λεπο?. * * * |
|
Κα? ψωμοτύρι κα? γι? καφ? Θέλει ?κόμα -κι α?τ? ε?ναι ?ρα?ο- * * * |
| Δυστυχία σου ?λλάς, μ? τ? τέκνα πο? γενν?ς. ? Ελλάς, ?ρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα; * * * |
