Καλή Άνοιξη, Ευφρόσυνο Πάσχα

Πόσα δεν πιστεύει ο άνθρωπος, ιδίως όσο είναι νέος, πως θα μείνουν ανεξίτηλα μέσα του!

Πρόσωπα, λόγια, αγάπες, πόνοι, στιγμές, εικόνες, μουσικές, διαβάσματα.

Ώσπου ξαφνικά, μια μέρα, διαπιστώνει πως έχει αρχίσει, ό,τι ποτέ δεν περίμενε, το «ξεθώριασμα». Δεν είναι ζήτημα μνήμης, μυαλού. Ψυχής, ζήτημα είναι.

Δεν βίωσα κατανυκτικά, «παπαδιαμαντικά» την Ανάσταση.

Παιδί της πόλης.

Με τα ποτάμια του κόσμου να προσέρχονται λίγη ώρα πριν από τα μεσάνυχτα και το Χριστός Ανέστη στην εκκλησία της γειτονιάς.

Με τα κοιτάγματα και τα ψιθυρίσματα πάντα.

Με τις απλές άσπρες λαμπάδες στο χέρι, τόσο όμορφα αστόλιστες, τόσο πιο θελκτικές απ’ ότι οι φορτωμένες σημερινές και τα παιδιά με τα πτυσσόμενα εκείνα χάρτινα στρογγυλά φαναράκια, που σε γλίτωναν κι απ’ τη συνεχή παρατήρηση: «Πρόσεχε τα μαλλιά της κυρίας μπροστά σου».

Με την έξαψη του «δεύτε λάβετε φως» και το φωτεινό ποτάμι να ξεχύνεται από το εσωτερικό του ναού προς κάθε κατεύθυνση έξω.

Με τη θεαματική έξοδο παπάδων και ψαλτάδων και την άνοδο τους στην εξέδρα του Χριστός Ανέστη.

Με την έκρηξη ψαλμών, κωδωνοκρουσιών, ασπασμών, αγκαλιασμάτων, και κάποιων βεγγαλικών που έφερνε η Ώρα 12 και η αναγγελία της Ανάστασης.

Αυτό το λίγο, το όχι και τόσο υποβλητικό, αλλά ζεστό και ανθρώπινο και τόσο διαφορετικό απ’ αυτό που ακολούθησε μέσα στο ρου του χρόνου ώσπου να φτάσουμε στο σήμερα. Στο επικίνδυνο των «αναστάσιμων τελετών» με τα φοβερά εκρηκτικά που ανατινάζουν ψαλμωδίες, αυτιά, μάτια, ψυχές και έχουν αναγορευτεί σε τουριστική ατραξιόν στο πλαίσιο των εναλλακτικών προτάσεων για τους περιηγητές του καιρού μας.

Καλή Άνοιξη αγαπητοί συνάδελφοι, Ευφρόσυνο Πάσχα
Δ. Μιχελάκη Υπεύθυνη Περιβαλλοντικής Αγωγής
Δ.Δ.Ε. Δυτικής Θεσσαλονίκης